Zadaniem sprężarki jest zasysanie par czynnika chłodniczego o niskim ciśnieniu oraz niskiej temperaturze i sprężenie jej do wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury. Jest to przemiana politropowa. Ciśnienie oraz temperatura czynnika chłodniczego rośnie, a objętość właściwa się zmniejsza. Sprężarki tego typu zwiększają ciśnienie czynnika roboczego od 2-5 bar do ponad 25 bar. Stosunek ciśnienia czynnika opuszczającego sprężarkę do ciśnienia parowania powinien wynosić ok 10, ponieważ w innym przypadku wzrost temperatury czynnika roboczego podczas sprężania mógłby być zbyt duży. Gorący gaz po opuszczeniu sprężarki trafia na skraplacz gdzie oddaje ciepło.
Podział sprężarek ze względu na zasadę działania:
1) przepływowe
a) promieniowe
b) osiowe
2) wyporowe
a) tłokowe
b) rotacyjne
– łopatkowe
– z tłokiem mimośrodowym
– z wirującym tłokiem
– spiralne
– śrubowe
W sprężarkach przepływowych pary czynnika chłodniczego nabierają energii kinetycznej w wirniku, zużywanej następnie na zwiększenie ciśnienia płynu.
W sprężarkach wyporowych czynnik chłodniczy sprężany jest w zamkniętej przestrzeni drogą zmiany jej objętości.